Matauk #1: Plukking av sopp

K:
Ein av haustens ambisjonar har vore å lære seg og plukke sopp. For kva er vel meir tilfredsstillande enn god, gammaldags matauk? Denne aktiviteten som eldre kollegaer snakkar om, klappar deg på skuldra og seier litt nedlatande "dette er vel noko dokke unge ikkje driv med i dag." Sidan det ikkje er så lurt å plukke sopp på eigen hand første gongen, slengte vi oss med på ein tur i regi av Neslekremla (lokallaget til forbundet med det klingande navnet Norges sopp- og nyttevekstforbund) Bevæpna med soppbok, soppkniv og litt for stor korg (A-M) møtte vi opp på ein parkeringsplass med ein draum om smakfulle matopplevingar.

Stemningsbilde fra høstsoppskogen

Den frammøtte gruppa var ein noko sammensatt gjeng, med alt frå damer med laminerte soppbilder på korga via naturfotograferande menn til asfaltdamer iført dongeribukse i skogen. Dei to instruktørane var også eit studium, då du skal leite lenge etter dårlegare personkjemi. Ana vi ein leiar-nestleiar-konflikt?


A-M:
En eller annen konflikt var definitivt på gang, de var uenige om hvem som skulle ta ordet til en hver tid, hvordan man best presenterer sopp man har plukket for storøyde noviser og hvem som egentlig hadde ansvar for å ta med nok plastbakker, for å nevne et lite utvalg konfliktstoff. Det må forøvrig nevnes at ikke alle som møter opp på organisert sopptur nødvendigvis er så interessert i sopp, noen er kanskje mer interessert i å skaffe seg venner...


Slik presenterer man, etter litt om og men, sopp for storøyde noviser

K:
Sidan ei av disse kontaktsøkande holdt stø kurs i vår retning, speeda vi opp, slemme som vi er, og gjekk raskt forbi gruppa "vår". Dette viste å ikkje vere eit sjakktrekk. For kvar finn ein denne pokkers soppen? Vi fulgte etter ei av damene som såg proff ut inn i skogen, men fann ikkje noko som såg etandes ut. Det gjorde vi heller ikkje på den andre staden vi prøvde.


Nei, dette er ikke dyreekskrementer, det er faktisk en sopp.
Plukket vi den, eller kalte vi den bare "dødssoppen" og gikk hurtig videre?
Gjett!

 Eller: plutselig såg eg noko gult, som likna på - kantarell!! Og jammen vart den ikkje godkjent av kontrollørane! Men mine 7 kantarellar og A-M sine 4 vart dagens fangst, for pysete som vi var turte vi ikkje plukke noko anna. Då var situasjonen ein heilt annan den andre gongen vi prøvde oss.

 A-M:

Magert utbytte

For vi lot oss ikke knekke! En drøy uke senere trakk vi atter på oss gummistøvlene og strøk til skogs. Denne gangen ble det Sognsvannsområdet siden det var mest praktisk en mandag etter jobb. Vi prøvde å komme oss litt unna allfarvei, men etter å ha holdt på i over en time, var fangsten mager. "Skal vi vende snuten mot T-banen?", spurte jeg. "La oss gi det ti minutter til", kom svaret fra K. Og så, med ett...


Traktkantarell!!! Eller trattis, som de sier på svensk. En hel klynge av dem halvskjult under et tre. Og sannelig om det ikke fantes flere av dem spredt omkring i området. Vi plukket av hjertens lyst og snart begynte munnen å løpe i vann med tanke på de kulinariske herligheter fangsten kunne resultere i. Og sannelig om det ikke ble sopprisotto til middag dagen etter :)

K:
Sidan det ikkje er soppkontroll på mandagar hadde vi egentlig tenkt oss innom eit møte i Neslekremla slik at proffane kunne kaste eit blikk på soppen vår. Men sidan sofaen (og Jakten på kjærligheten) frista meir enn eit langt møte med soppfrelste, var vi galne nok til å ta ein råsjans på at det var traktkantarell vi hadde funne. Særlig etter å ha konferert med Wikipedia...


Bilde fra Wikipedia



Vår fangst

Så kva har vi lært til neste års soppsesong?
- Start tidlig. Nyttar ikkje å starte i slutten av september dersom du treng å gå til kontroll eller ikkje veit kvar du finn sopp
- Utstyr er ikkje så viktig, men: ha fleire plastbakkar til å ha soppen i, då spiselig sopp ikkje er spiselig etter å ha vore i kontakt med giftig sopp
- Du kan faktisk finne sopp på dei minst tenkelige stadane, som rett att med den tett bejogga vegen på Sognsvann